ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ - ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΦΕΤΑΣ

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 

Δημοσιεύθηκε στα "ΕΠΙΚΑΙΡΑ"

Αφορμή για τις παρακάτω σκέψεις στάθηκε ένα παλαιότερο άρθρο της κυρίας Τ. Γεωργιοπούλου στην «Καθημερινή» για τις συνέπειες των επιδοτήσεων στην Ελληνική γεωργία και η πρόσφατη συζήτηση στην Επιτροπή παραγωγής και εμπορίου της Βουλής για το πρόβλημα της φέτας που προέκυψε από τις επικείμενες συμφωνίες με τον Καναδά, την Ν. Αφρική και τις ΗΠΑ.

Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν οι επιδοτήσεις με τα παραδοσιακά μας προϊόντα;

Η εφαρμογή της κοινής Αγροτικής πολιτικής (ΚΑΠ) τα τελευταία 30 χρόνια είχε, κατά την άποψη μου, καταστροφικές συνέπειες για την Ελληνική γεωργία, λόγω του καθεστώτος των επιδοτήσεων. Οι αγρότες μας, εγκατέλειψαν τις παραδοσιακές ελληνικές καλλιέργειες, όπως όσπρια και κτηνοτροφικά φυτά και στράφηκαν σε επιδοτούμενα προϊόντα. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν οι αθρόες εισαγωγές, αμφίβολης ποιότητας γεωργικών προϊόντων, από κάθε σημείο του πλανήτη.

Το 1961 η χώρας μας παρήγαγε 12.586 τόνους φακές, το 1981, 8.451 τόνους και το 2011, 2.856 τόνους. Το ίδιο και στα ρεβίθια, 1961: 13.365 τόνοι, 1981: 12.694 τ. και το 2011: 2.200 τ. Σήμερα εισάγουμε φασόλια από την Κίνα, μαυρομάτικα από το Περού και φακές από τον Καναδά.  Κάτω από αυτές τις συνθήκες πόσο παραδοσιακά μπορεί να είναι τα μεταποιημένα μας προϊόντα και πόσο σοβαρά μπορούμε να διεκδικήσουμε τις σχετικές πιστοποιήσεις από την ΕΕ; Το ερώτημα νομίζω είναι  εύλογο αν σκεφτεί κανείς ότι ακόμη και ο παραδοσιακός μας χαλβάς παράγεται από εισαγόμενο σουσάμι. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το 1961 η χώρας μας παρήγαγε 6.374 τόνους σουσάμι, το 1981: 1.572 τ. και το 2011 μόλις 33 τόνους.

Η ίδια κατάσταση παρατηρείται και στην παραγωγή ξηρών καρπών, καθώς αμύγδαλα , φουντούκια, φιστίκια Αιγίνης, κλπ μείνανε εκτός επιδοτήσεων. Έτσι σήμερα έχουμε μεγάλες εισαγωγές από τρίτες χώρες καθώς και εισαγωγές καρυδιών από Αμερική, Γεωργία και Μολδαβία. Το ίδιο επαναλήφθηκε στην εγχώρια παραγωγή λεμονιών. Από τους 216.874 τόνους το 1981 πέσαμε σήμερα στους 70.314 τόνους, με τις εισαγωγές να έχουν πλημυρίσει την αγορά. Η ντομάτα δείχνει μια σχετική αύξηση αλλά πρόκειται για την βιομηχανοποιημένη, που ήταν επιδοτούμενο προϊόν.

Παρόμοια πολιτική ακολουθήθηκε και στα κτηνοτροφικά, πρωτεϊνούχα φυτά, όπως τριφύλλι, μπιζέλι, κουκί, ρεβίθι, λούπινο, κλπ που αντικατασταθήκανε από εισαγόμενη σόγια, βασική σήμερα ζωοτροφή. Έτσι το ίδιο ερώτημα τίθεται και για τα κτηνοτροφικά μας προϊόντα. Πόσο παραδοσιακά μπορεί να είναι όταν ο φυσιολογικός κύκλος: χωράφι- ζωοτροφή- παραγωγή- μεταποίηση- τυποποίηση, έχει διαταραχθεί;

Η περίπτωση της φέτας είναι ενδεικτική της παραπάνω προβληματικής, καθώς η εγκατάλειψη των ντόπιων φυλών προβάτων, η αντικατάσταση τους κυρίως με Γαλλικά και η χρήση σόγιας στο καθημερινό σιτηρέσιο των ζώων έβαλε υπό αμφισβήτηση το εθνικό μας προϊόν που σήμερα βάλλεται πανταχόθεν. Αδίκως; Όχι βέβαια αν αναλογιστούμε τι έπρεπε να κάνουμε, ως χώρα, που δεν κάναμε και τι πρέπει να κάνουμε από εδώ και πέρα.

Ας πάψουμε λοιπόν να στρουθοκαμηλίζουμε, να επιρρίπτουμε ευθύνες  σε τρίτους και να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα ψύχραιμα και σοβαρά με την απαραίτητη αυτοκριτική. 

Η ελληνικότητα της φέτας δεν θα χαθεί αρκεί να προχωρήσουμε άμεσα στα παρακάτω βήματα:

1.  Χάραξη εθνικής στρατηγικής για το προϊόν με στήριξη της αιγο-προβατοτροφίας, γεννητική βελτίωση ντόπιων φυλών προβάτων, χρήση πρωτεϊνούχων κτηνοτροφικών φυτών και επανακαθορισμό του προϊόντος: Φέτα είναι το παραδοσιακό μας ελληνικό τυρί που παράγεται αποκλειστικά από αιγοπρόβιο γάλα, ωριμάζει μετά από δυο μήνες, χρειάζεται 4 κιλά γάλα για ένα κιλό τυρί και η ποιότητα της εξαρτάται από την υψηλή ποιότητα γάλακτος που οφείλεται στην μοναδική ελληνική χλωρίδα.

2.   Δημιουργία Διεπαγγελματικής της φέτας στα πρότυπα της Ιταλικής παρμεζάνας και του αυθεντικού Γαλλικού ροκφόρ για διαφοροποίηση με τα άλλα λευκά τυριά, κυρίως αγελαδινά και την εξασφάλιση προστιθέμενης αξίας του προϊόντος με την ανάδειξη των παραπάνω χαρακτηριστικών.

3.     Αυστηροί έλεγχοι στις εισαγωγές γάλακτος που προορίζεται για παραγωγή τυριών και αυστηροί έλεγχοι στις μονάδες παραγωγής φέτας για χρήση αγελαδινού, σκόνης και διάφορων διογκωτικών που αλλάζουν την σχέση 4/1 και δημιουργούν συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού.

4.    Σύνδεση του τουριστικού προϊόντος με την πρωτογενή παραγωγή, τον πολιτισμό και την ελληνική γαστρονομία, με συνεχείς ελέγχους στις μονάδες εστίασης, τουριστικών κυρίως περιοχών, για χρήση αυθεντικής φέτας. Όταν ο τουρίστας στην Ελλάδα εθιστεί στο λευκό αγελαδινό τυρί πως θα πλησιάσει την γνήσια φέτα στη χώρα του;

5.    Στοχευμένες προωθητικές δράσεις στις διεθνείς αγορές για ανάδειξη της γνήσιας φέτας από τους φορείς εξωστρέφειας και εγρήγορση της οικονομικής διπλωματίας σε κάθε παράνομη και καταχρηστική χρήση του ονόματος «αυθεντική ελληνική φέτα»  από διάφορες εταιρίες παραγωγής λευκών τυριών.

6.  Υποβολή φακέλου για την φέτα στην UNESCO ως στοιχείο της υλικής και άυλης πολιτιστικής μας κληρονομιάς στα πλαίσια της μεσογειακής διατροφής.

7.  Επειδή η περίπτωση της φέτας άπτεται του συνολικού ζητήματος της αγροτικής ανασυγκρότησης της χώρας είμαστε υποχρεωμένοι να προχωρήσουμε άμεσα στην ανατροπή της σχέσης 70-30 γεωργίας – κτηνοτροφίας, να σταματήσουμε τις ενισχύσεις μη ανταγωνιστικών καλλιεργειών, να αναδείξουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας για αυτάρκεια και εξωστρέφεια και να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που προσφέρει η νέα ΚΑΠ.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ 

είναι ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ στο Ν. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ